nutrición é esencial para o desenvolvemento humano

Alimentar a todos os cidadáns do planeta é cada vez unha tarefa máis complexa, aumentan os habitantes e falta chan para cultivar

Dende o século XIX a poboación mundial presenta un ritmo de crecemento desde aproximadamente a revolución industrial. Os habitantes multiplicáronse por oito e a conclusión está nos avances do medicamento, a hixiene e o desenvolvemento tecnoló- xico.

Se a principios do século XXI roldamos os 6000 millóns, estímase que para o 2050 a poboación mundial será próxima aos 10000 millóns; hai que ter en conta a esperanza de vida e conside- rar tamén que a fecundidade nos últimos anos disminuíu en todo o mundo, motivo polo cal non deixa indiferente que a poboación en xeral vai envellecendo e as taxas de fecundidade están por baixo do nivel necesario para a substitución de xeracións sucesivas. En termos xerais, aínda que non é igual en todos os países, a esperanza media de vida en 2020 oscila aproximadamente nos 80 anos.

Esta situación lévanos a plantexarnos se haberá alimentos para todos. A medida que aumenta a poboación ten que crecer necesariamente a superficie para o cultivo, crear piscifactorías, etcétera. É obvio pensar que no sector primario está a clave, porque agrupa todas aquelas actividades económicas que supoñen unha estación directa de recursos da natureza obtendo bens que pasarán a ser empregados como materias primas por outras industrias. Os sectores que o forman son a agricultura, a gandaría, a silvicultura, a pesca e a minería. Ímonos a centrar un pouco máis na gandaría e agricultura, aínda que non son menos importantes a silvicultura, que consiste no cultivo coidado e explotación dos bosques e montes, a pesca que se sustenta na captura de animais acuáticos nos ríos, lagos e o mar e a minería, que susténtase na obtención de recursos minerais do solo e do subsolo.

Lograr a seguridade alimentaria no futuro de maneira sostible é un gran desafío

Son moitos os factores que inflúen na gandaría e agricultura. A explotación de ambas actividades está en auxe aínda que hai detractores e partida- rios destas explotacións cara á agricultura, aproveitando o terreo queimado xerado polos incendios, para transformalo en agrícola. Estas transformacións son imparables, levándose por diante máis de catro millóns de quilómetros cadrados, tendo un problema engadido ao substituír as extensións de bosques e chairas para levar a cabo esas actividades.

Aquí atopámonos coa variante de que si é secaño ou regadío. A agricultura de secaño está baseada en métodos tradicionais e o ser humano non colabora na achega de auga aos campos, senón que se utiliza a que proveña das choivas sen intervención do home, coa rega artificial (agricultura de regadío) aínda que poida haber terreos que teñen cotas de auga. Nas vantaxes da agricultura de secaño atópase o aumento de fertilidade da terra. Ese cultivo é como a lotaría, se tes un bo ano de choivas e acertada na época de sementa pola humidade, etc. É unha vantaxe pois favorece o afo- rro de auga, pouco ou baixo investimento en tecnoloxía, evita a deterioración do chan, favorece a conservación do mesmo e necesita pouca man de obra. Todo o que ten de vantaxes, tamén ten as desvantaxes, xa que a produtividade é menor e como se mencionou anteriormente, a incerteza ante esta é evidente. A todo isto a FAO di que a batalla dialéctica nas explotacións intensivas e extensiva hai que diferencialas. Entre ambas diremos que a gandaría intensiva é aquela actividade que se caracteriza en que animal cría de animais nunha contorna con elementos artificiais, quere dicir que si se basea en aumentar a produtividade todo iso é para reducir custos e, por tanto, maior rendibili- dade, en cambio, a gandaría extensiva é aquela produción gandeira que aproveita efectivamente os recursos que se caracterizan pola cría de animais en ecosistemas naturais, os cales sufriron certas modi- ficacións feitas polo home que lle permite utilizar o territorio por longos periódos de tempo porque, dependen dos ciclos naturais que son onde se alimentan de pasteiros, herbas ou prados. Ademáis, non necesitan grandes cantidades de enerxía e conserva o ecosistema natural. A gandaría é aquela actividade primaria que se dedica á domesticación e cría de animais, para que sexan consumidos polas persoas, para todas estas activi- dades necesitamos auga e a auga é tamén un ben escaso, todo o mundo necesita acceso á auga para a agricultura, para a gandaría, para o día a día. É un recurso finito e a medida que aumenta a poboación, non sempre hai para todos.

Para producir alimentos é imprescindible un uso sostible

consecuencia unha serie de efectos como a mal nutrición, tanto en nenos como en adultos, a perda de colleitas xerando unha inseguridade alimentaria e tamén, se non é potable, é unha das causas de mortalidade no mundo. Existen diversas causas que producen tal escaseza, como a seca, a contaminación, o uso descontrolado deste líquido e outras moitas. Falaremos da auga e a súa utilización noutra publicación máis detidamente.

A xestión da auga e a enerxía son claves para satisfacer as necesidades alimentarias

A FAO é unha organización das Nacións Unidas para a alimentación e a agricultura que dirixe as actividades encamiñadas a erradicar a fame no mundo. Pero por moitas normas, leis, iniciativas, etc. é a man do home a que ten a vontade, en todo caso, de evitar eses desastres.

Uns anos atrás, unha zona verde poderíase dicir que era un lugar ou zona idílica. Hoxe en día xa non está tan claro posto que, pode ser unha plantación de cereais intensiva, unha chaira de dimensións estratosféricas, actividades que se están popularizando e xerando un grave impacto ao medio ambiente e danando a biodiversidade.