O OESTE. PERSONAXES de LENDA: JOHN WESLEY HARDIN

Fóra das fronteiras do Sur de Estados Unidos, a resposta á pregunta: Quen foi o foraxido e pistoleiro máis famoso do Oeste? Sería, sen temor a equivocarnos, Billy the Kid. Agora ben en Estados Unidos a resposta podería ser John Wesley Hardin.

En 1953, Rock Hudson interpretouno na película “Historia dun condenado”. Tamén tentou rodar unha película sobre a súa vida, Clint Eastwood, pero os datos eran tantos e contraditorios que decidiu deixalo.

Wes Hardin foi un dos heroes máis populares do Salvaxe Oeste para uns foi un ser inhumano, carente de afectividade, un psicópata sempre disposto a desenfundar antes que o seu opoñente. Para outros, en cambio foi un home nobre, educado e gallardo, perseguido pola adversidade. O propio Bob Dylan dedicoulle un LP titulado John Wesley Harding na que nunha canción do álbum, dicíase: Non matou a ninguén que fose honrado.

Moitos o consideraban o mellor e o máis hábil pistoleiro da época, era capaz de desenfundar e disparar a dúas mans. No salvaxe Oeste sacar con rapidez o revólver daba un ou dous segundos de vantaxe, pero de nada servía se a puntería non era boa, Wesley tiña moi boa puntería, ademais de sangue frío.

John Wesley Hardin naceu en Boham, Texas en maio de 1853. Fillo dun pastor metodista, que percorría o Estado fundando novas congregacións. Recibiu do seu pai unha sólida e fanática formación relixiosa, que co tempo serviríalle para xustificar as mortes de persoas indesexables. Como Jesse James e outros, aprendeu a odiar todo o ianqui. En plena postguerra civil, sendo adolescente con 15 anos, tras unha disputa matou a un antigo escravo. Crese que foi a primeira victima mortal. Debido a que os soldados da Unión ocupaban Texas fuxiu do Condado de Fannin onde se criou, protagonizando unha sanguenta fuga matando os soldados que tentaban deterlle.

En idade xuvenil matou a varios homes, ás veces polo xogo e outras por discusións e pola súa tremenda psicopatía. Comentábase que á idade de 17 anos xa matara a 7 individuos. Esta cadea de homicidios colocoulle á cabeza da lista dos máis buscados pola policía texana. Non se sabe se é certo o que ocorreu en 1871, cando traballaba para un gandeiro chamado Chilsom. Parece ser que os homes do gandeiro buscaban a uns ladróns de gando. Unha noite apareceron e eran cinco mexicanos armados. Os vaqueiros que ían con Hardin rexeitaron o combate. Con todo Wesley encarouse aos cuatreros e en cuestión de segundos cos seus colts do 38 matounos.

Chegou á cidade de Abilene, Kansas e atopouse ás súas anchas. Para non perder a práctica enviou a mellor vida a tres individuos máis. Trabou amizade co famoso marshal de Abilene, Wild Bill Hickok. Este pediulle a Wesley que lle entregase as armas e o mozo ofreceullas coa culata por diante, cando Hickok adiantouse para collelas, Hardin virounas no aire e Hickok atopouse encañonado por dous colts. Sorprendido pola rapidez, convidoulle a tomar un grolo e a charlar.

Poucos días despois, Hardin viuse obrigado a escapar de Abilene tras matar a un home que se hospedaba no mesmo hotel. Unha noite, enfadado polos ronquidos do home que durmía na habitación de á beira, disparo dous tiros a través da parede, o segundo disparo matouno. Cando Hickok chegou ao hotel para pescudar o sucedido, Wes fuxiu co posto. Despois confesaría: “Crin que se Wild Bill atopábame indefenso, non atendería a razóns e mataríame”. Tamén se defendeu dicindo: “Díxose que matei a seis ou sete homes por roncar. Non é verdade só matei a un home porque roncara”.

De volta á fuga, fuxindo dun sitio a outro deixou un rastro de sangue por onde pasaba. Despois de múltiples contratempos, decidiu sentar a cabeza casándose con Jane Bowen, coa que tivo 4 fillos, pero pouco gozou da súa familia, pois era o pistoleiro máis buscado de América do Norte. A súa cabeza foi valorada en 4.000 dólares, unha fortuna para esa época. Cazarrecompensas e shériffs trataron de atraparlle pero John era escurridizo e intelixente e durante outros 3 anos conseguiu escapar da xustiza. Ninguén parecía capacitado para atrapar a John Wesley Hardin.

O shériff Charles Webb do Condado de Brown foi na súa busca coa intención de cobrar a recompensa. En 1874 atopáronse e no tiroteo morreu o shériff. Cometeu máis asasinatos ata o ano 1877, no que foi capturado polos Rangers de Texas. A súa cabeza xa valía 5.000 dólares. Foi condenado a 25 anos de cárcere.

Dous dos seus biógrafos, Chuk Parsons e Norman Wayne, lembran que o fiscal de Dallas Barnet H. Gibbs, animou a Wesley para que estudase Dereito. En 1894 saíu en liberdade tras ser indultado polo Gobernador de Texas, grazas ao seu comportamento e ao seu excelente expediente académico. Colexiouse e chegou a exercer de avogado nel Paso, Texas.

En 1895, un tal John Selman disparoulle a Wes por detrás e matouno. Foi o final do mito. Hoxe en día, a súa tumba no cemiterio de Concordia nel Paso Texas, aínda congrega a numerosos turistas.

Na súa vivenda atopouse os orixinais dunha autobiografía manuscrita que os seus fillos publicaron en 1896, cuxa tradución da portada é Vida de John Wesley Hardin escrita polo mesmo.

Non se sabe con certeza a cantas persoas matou. Fálase de 44 mortes oficiais, pero puideron ser máis. Nas culatas das súas colts aparecen 58 marcas, incluíndo 4 shériffs.